Alexis de Tocqueville jest autorem wielu artykułów i opracowań. Największą sławę przyniosły mu jednak trzy poniższe tytuły.
„O demokracji w Ameryce” (De la démocratie en Amérique)
Dwutomowe opracowanie będące rezultatem obserwacji poczynionych w trakcie pobytu kilkumiesięcznego pobytu w Stanach Zjednoczonych na przełomie 1831 i 1832 roku. Po raz pierwszy wydana w roku 1835 (tom I) i 1840 (tom II). Pierwsze wydanie polskie ukazało się w roku 1976 w przekładzie Marcina Króla (Państwowy Instytut Wydawniczy). Oryginalnym celem wyprawy była misja analizy amerykańskiego systemu penitencjarnego i podpatrzenia rozwiązań, które można byłoby zastosować również we Francji. W trakcie swej podróży Tocqueville kieruje jednak swoje zainteresowanie na szereg innych aspektów związanych ze społecznymi i politycznymi uwarunkowaniami młodego państwa, które nie nosi jeszcze znamion światowego mocarstwa.
„Dawny ustrój i rewolucja” (L’Ancien Régime et la Révolution)
Opublikowana po raz pierwszy w 1856 roku. Pierwsze polskie wydanie pod tytułem „Dawne rządy i rewolucja”, w tłumaczeniu Władysława Mieczysława Kozłowskiego, ukazało się w roku 1907. W zamyśle autora pozycja ta stanowić miała pierwszą część szerszego opracowania historyczno-socjologicznego, stąd też narracja urywa się w przeddzień wybuchu Rewolucji Francuskiej w 1789 roku. Prace nad kolejnym tomem przerwała śmierć Tocqueville’a. Szczególną wartością dzieła jest oryginalne spojrzenie na omawiane wydarzenia. Autor widzi mianowicie rewolucję, do jakiej doszło we Francji pod koniec XVIII wieku nie jako zerwanie, ale jako kulminację procesów trwających od wieków. W konsekwencji, nie miały one charakteru przypadkowego, lecz wyłącznie konsekwencję różnorakich zmian społecznych i politycznych, które stopniowo nawarstwiały się przez wiele dziesięcioleci poprzedzających samą rewolucję.
„Wspomnienia” (Souvenirs)
Są to zapiski, obejmujące lata 1848-1851, które w zamyśle autora nie były przeznaczone do publikacji. Nic więc dziwnego, że ukazały się ono dopiero wiele lat po jego śmierci, staraniem spadkobierców. Wydanie polskie pochodzi z roku 1987, w tłumaczeniu Aleksandra Wita Labudy (Zakład im. Ossolińskich). Tocqueville opisuje wydarzenia, których był naocznym świadkiem oraz aktywnym uczestnikiem, poczynając od rewolucji lutowej, poprzez wydarzenia czerwcowe, a na pełnieniu funkcji ministra spraw zagranicznych II Republiki skończywszy. Kolejne relacje opatrzone są szerszą analizą dokonujących się wówczas procesów społecznych oraz strategii podejmowanych przez konkurujące ze sobą siły polityczne. Choć opracowanie to jest, zgodnie z intencją samego autora, spojrzeniem bardzo subiektywnym, to niewątpliwie ma ono dużą wartość dla wszystkich osób interesujących się historią, socjologia i politologią. Oto bowiem, na scenie dziejów po raz pierwszy aktywną rolę zaczyna odgrywać klasa robotnicza. Nowy aktor, który już wkrótce na wiele dziesięcioleci zdominuje publiczny dyskurs.